Sri Brahmachaithanya Pravachan-Dec.21

Do not Regard God as a Tool for Prapancha
A boy fled home. After much futile search, the mother comforted herself, saying, 'I wish him well, whereever he may be'. Similarly I say, 'Be you where you may, but never be without nama-smarana ; you may even force yourself to do it, if necessary. It would be better if you do it with faith, and still better if done with restraint on mental attitudes and desires.' The extraction of the juice of certain leaves requires a catalyser such as honey, milk, ghee, water, etc. Similar is the use of faith for producing relish in nama. The experience 'I am Brahma, the Ultimate Reality', presumes the existence of an individual 'I'; nama is even beyond that experience. One should therefore keep a constant awareness of God; it also facilitates prapancha. There is no sin in the world that call withstand the prowess of nama.
Do not give up nama for the reason that you are unable to visualize the form; you will not fail to do so later. It does not suffer from imperfectness because there is no return expected; there is nothing equivalent to it. The pundits always say, I will repeat nama only if I get love for it.' The ordinary, not-so-learned man generally begins to chant nama on being asked to do so. Nama is basically sweet, but it seems bitter to us because the venom of the snake-like worldliness and sense-pleasures has penetrated into our blood-stream. The remedy is to begin chanting nama from this very moment. Go in surrender to Rama without pride of your 'knowledge'. Approach Him in complete humility, and see the result. Keep your conduct morally clean, be sincere and earnest in devotion to Him; this will propitiate Him.
Knowledge is admittedly most excellent; however, it cannot survive without devotion. A devotee is one who is never separate from God; knowledge imparts a sense of identity with God; thus devotion gives birth to knowledge, which subsists on devotion. The true devotee also has true knowledge. True devotion desires God purely for His own sake, not as a tool for improvement of worldly conditions. Be contented with the condition in which Rama keeps you. One who spends his life in remembrance of nama can take it that he has made the best use of his life.

* * * * *

Sri Maharaj's Pravachan in Marathi-Dec.21

Sri Maharaj's Pravachan in Kannada -Dec.21

ಭಗವಂತನನ್ನು ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕಾಗಿ    ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಾರದು.  

ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗನು ಮನೆಯಿಂದ ಓಡಿಹೋದನು. ಆಗ ಅವನ ತಾಯಿಯು "ಅವನು ಎಲ್ಲಿಯೇ ಇರಲಿ, ಆದರೆ ಸುಖವಾಗಿರಲಿ", ಎಂದು ಅಂದಳು. ಅದರಂತೆ ನೀವು ಎಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದರೂ ನಾಮದಲ್ಲಿರಬೇಕು. ನಾಮವನ್ನು ಅತ್ಯಂತ  ಆಗ್ರಹದಿ   ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಿರಿ. ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ ಹೆಚ್ಚು ಉತ್ತಮ. ವೃತ್ತಿಗಳನ್ನು ಶಾಂತಗೊಳಿಸಿ   ನಾಮದಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಉತ್ತಮ; ವನಸ್ಪ್ಮತಿಯ ಎಲೆಗಳ  ರಸ ತೆಗೆಯುವುದಕ್ಕಾಗಿ, ಕೆಲವು ಎಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಜೇನುತುಪ್ಪ ಹಾಕಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವು ಎಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಲು, ತುಪ್ಪ ಅಥವಾ ನೀರು ಹಾಕಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಅದರಂತೆ ಭಗವಂತನ ಪ್ರೇಮ ಪ್ರಾಪ್ತವಾಗುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಹಾಗೂ ನಾಮದಲ್ಲಿ ರುಚಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗುವುದಕ್ಕಾಗಿ, ಆ ನಾಮದಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಶ್ರದ್ಧೆ ಹಾಕಬೇಕು. "ನಾನು ಬ್ರಹ್ಮ ಇರುತೇನೆ", ಈ ಅನುಭವದಲ್ಲಿಯೂ ಕೂಡ ಅಹಂಭಾವ ಇರುತ್ತದೆ. ನಾಮವು ಅದಕ್ಕೂ ಆಚೆಗೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಭಗವಂತನ ನಾಮಸ್ಮರಣೆ ನಿರಂತರ ಮಾಡಬೇಕು; ಅದರಿಂದ ಪ್ರಪಂಚವು ಸುಲಭವಾಗುತ್ತದೆ. ನಾಮದ ಸತ್ತೆಯು ಅತ್ಯಂತ ಬಲವತ್ತರವಾಗಿರುತ್ತದೆ.  ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಎಂಥ ಪಾಪವೂ ನಾಮದ ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲಲು ಶಕ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ನಾಮವು ಭಗವಂತನ ಶತ್ರುವಿಗೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಅಂದಮೇಲೆ ನಮಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡೇ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ರೂಪದ ಧ್ಯಾನವು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬರದೆ ಇದ್ದರೂ ನಾಮ ಬಿಡಬಾರದು. ಮುಂದೆ ರೂಪವು ತಾನಾಗಿಯೇ ಬರತೊಡಗುತ್ತದೆ. ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಏನಾದರೂ ರೂಪ ಕೊಡದ ಹೊರತು ನಮಗೆ ಅದರ ಅನುಸಂಧಾನ ಇತ್ತು ಕೊಳ್ಳ ಲಿಕ್ಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ.. ನಾಮವು ಅದರ ರೂಪವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ನಾಮದ ನಿರಂತರ ಅನುಸಂಧಾನವಿರಬೇಕು. ಭಗವಂತನ ನಾಮದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಫಲದ ಅಪೇಕ್ಷೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅದು ಅಪೂರಣವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ದಡ್ಡ ಜನರಿಗೆ ನಾಮ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಹೇಳಿದರೆ ಅವರು ಕೂಡಲೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ವಿದ್ವಾಂಸರು ಮಾತ್ರ " ನಾಮದ ಪ್ರೇಮ ವಿದ್ದ್ದರೆ   ನಾನು ನಾಮ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ." ಎಂದು ಅನ್ನುತ್ತಾರೆ. ವಿಷಯರೂಪೀ ಸರ್ಪದ ವಿಷವು ಇಳಿದಿರದಿದ್ದರೆ ಭಗವಂತನ  ಅಮೃತದಂತೆ  ಮಧುವಾಗಿರುವ  ನಾಮವು ನಮಗೆ ರುಚಿಸಲಾರದು. ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಈ ಕ್ಷಣದಿಂದಲೇ ನಾಮ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಬೇಕು. ನಾವು ರಾಮನವರಾಗಬೇಕು ಹಾಗೂ ಅವನಿಗೆ ಏನು ಸೇರುತ್ತದೆಯೋ ಅದನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು. ಭಗವಂತನಿಗೆ ಬುಧ್ಧಿ ವಂತಿಕೆ ಯಿಂದ  ಶರಣು ಹೋಗದೆ   ಅಜ್ನ್ಯಾನದ ಭಾವದಿಂದ ಶರಣು ಹೋಗಬೇಕು. ಭಗವಂತನಿಗೆ ಅನನ್ಯವಾಗಿ ಶರನುಹೋಗಿ ಅನುಭವ ಪಡೆಯಬೇಕು. ನೀತಿಯಿಂದ ನಡೆಯಬೇಕು. ಭಕ್ತಿ ಮಾಡಬೇಕು. ಅಂದರೆ ಭಗವಂತನು ಪ್ರಸನ್ನನಾಗುತ್ತಾನೆ.

   ಜ್ನ್ಯಾನವು  ಶ್ರೇಷ್ಠ ವಾದದ್ದೇನೋ ನಿಜ. ಆದರೆ ಅದು ಭಕ್ತಿಯ ಹೊರತಾಗಿ ಜೀವಮ್ತವಾಗಿರಲಾರದು. ಏಕೆಂದರೆ ಭಗವಂತನಿಂದ ಎಂದೂ ವಿಭಾಕ್ತನಾಗದಿರುವವನೆ ಭಕ್ತನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ ಹಾಗೂ ಅದು ಭಕ್ತಿಯ  ಆಧಾರದಿಂದಲೇ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ನಿಜವಾದ ಭಕ್ತನು ಜ್ನ್ಯಾನಿಯೇ ಆಗಿರುತ್ತಾನೆ. ಭಗವಂತನಿಗಾಗಿಯೇ ಭಗವಂತನು ಬೇಕೆಂದು ಭಕ್ತಿ ಮಾಡುವವರು ಲಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು. ಇದೇ ನಿಜವಾದ  ಭಕ್ತಿಎಂದು ತಿಳಿಯಬೇಕು. ನಾಮಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಾವು ನಾಮ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ರಾಮನು ಇತ್ತದ್ದರಲ್ಲಿಯೇ ಸಮಾಧಾನ ಹೊಂದಬೇಕು. ಭಗವಂತನನ್ನು ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕಾಗಿ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿಕೂಳಬಾರದು. ಅವನು ಸಾಧ್ಯನಾಗಿರಬೇಕು. ಯಾರು ಭಗವಂತನ ನಾಮದಲ್ಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಆಯುಷ್ಯವನ್ನು ಕಳೆದಿರುವರೋ, ಅವರು ಹುಟ್ಟಿ ಬಂದು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸಾಧಿಸಿದರು.ಹಾಗೂ ಜೀವನವನ್ನು ಸಾರ್ಥಕ ಮಾಡಿಕೊಂಡರು.